Herkese reset atıldı… Zaman bir süreliğine dondu sanki. Rutinlerimiz, planlarımız, alışkanlıklarımız—her şey bir anda sıfırlandı. Şimdi ise herkes kendi yaşamına dönmeye, yeniden kaldığı yerden devam etmeye çalışıyor. Günlük yaşama dönüşler zor da olsa başladı. Ama bu kez hiçbir şey eskisi gibi değil. Belki de bu “reset”, dışarıdan gelen bir zorunluluk değil, içimizden yükselen bir ihtiyaçtı. Hayatın koşuşturması içinde kendimizi unuttuk, durmayı, düşünmeyi, dinlenmeyi unuttuk. Şimdi yeniden başlarken, aslında yeniden kendimize dönüyoruz. Artık kimimiz için öncelikler değişti, kimimiz için dostlukların anlamı. Bir telefonun ucundaki “iyi misin?” sorusu, hiç olmadığı kadar derin bir anlam kazandı. Bazılarımız azla yetinmeyi, bazılarımız sessizliğin kıymetini öğrendi. En çok da, hiçbir şeyin garanti olmadığını… Bu reset hepimize bir fırsat sundu: Kendimizi yeniden tanımak, yaşadığımız hayatı sorgulamak ve gerçekten ne istediğimizi bulmak. Belki de asıl dönüş, günlük yaşama değil; farkında bir yaşama dönüş olmalı. Peki şimdi ne yapacağız? Yine aynı hataların peşinden mi koşacağız, yoksa bu kez öğrendiklerimizi gerçekten içselleştirecek miyiz? Her şey yeniden başlarken, biz aynı kalmaya ne kadar devam edebiliriz? Belki de sormamız gereken tek soru şu: Reset atıldı, evet… Ama biz gerçekten yeniden başlıyor muyuz, yoksa sadece devam ediyor gibi mi yapıyoruz?